සුන්දර නිවනට කැමතිවෙමු

 ***පූජ්‍ය නාවලපිටියේ අරියවංශ ස්වාමීන් වහන්සේ***
෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴


ඔයගොල්ලො දන්නවද? මේ ජීවිතයේ සුන්දර දෙයක් තියෙනව කියල. ලස්සන දෙයක් තියෙනව කියල.
නමුත් අපි පිළිගන්ට ඕනෑ, ජීවිතයේ සුන්දර පැත්තක් තියෙනවා කියල ලස්සන, පැත්තක් තියෙනවා කියල. එහෙම පිළිගත්තොත් මොකද වෙන්නෙ? අපි ඒකට කැමතිවෙනව. අපි පිළිනොගත්තොත්, ජීවිතයේ් සුන්දර පැත්තක් තියෙනව කියල අපි එබන්ඳකට කැමති වෙන්නේ නෑ.


එහෙනම් ඒ සුන්දරත්වයකට කැමතිවෙන්ට නම් සුන්දරත්වයක් ලෝකයේ තියෙනවා කියල පිළිගන්ට ඕනැ. සුන්දරත්වයක් ලෝකයේ තියෙනවා කියල පිළිගන්නෙ නැති කෙනා ඒකට කැමතිවෙන්නෙ නෑ.
ඒකට කැමති නොවනකොට නොදකින, නොපිළිගත් සුන්දරත්වයක් ඇතිකරගන්ට එක එක දේ කරනව. එතකොට එයාට වෙහෙසක්මයි, පීඩාවක් ම යි. සැබෑ සුන්දරත්වයක් කරා යන්ට බෑ.


එයා මාර්ගය නැතුව නොමඟින් යමක් ගන්ට කල්පනා කරනව. නොමඟින් යමක් ගන්ට කල්පනා කරන්නේ ම හරි දේ කොහෙද තියෙන්නේ කියල නොදන්න නිසා ම යි. හරි දේ කොහෙද? තියෙන්නේ කියල දන්නවා නම් එයා මඟින් ම නේද? යන්නෙ.


මාර්ගයේ ම යන කෙනාට පීඩාවක් එනවද? නෑ නේද? නෑ. එයාට මහන්සියක් වෙහෙසක් තියෙයිද? තියෙනව. එයාට මහන්සියක් වෙහෙසක් තියෙනව. එයාට පීඩාවක් නෑ. එයාට දවසින් දවස, මොහොතින් මොහොත ප්‍රසාදය සතුට තියනව.


ඇයි එයා මාර්ගයේ ඉන්නෙ. එනිසා අපි ම`ග ම සොයා ගත යුතුයි. ම`ග ම හඳූනා ගත යුතුයි. ඒ ම`ග හඳූනා ගැනීම පිණිස අපිට ආරම්භයේදී ම තෝරා බේරා ගත යුතු දේ තමයි, සුන්දර දෙයක් ලෝකයෙA තියෙනවා කියල පිළිගැනීම.


ඒ සුන්දර දෙයක් තියෙනවා කියල පිළිගන්න කෙනා ඒ සුන්දර දේට කැමතිවෙනව. ඒකයි බුදුරජාණන් වහන්සේ අපිට පෙන්වා දුන්නෙ සංඛත අසංඛත ධර්මයන් අතර අග්‍ර වූ දෙයක් ලෝකයේ තිබෙනවා. යමෙක් අග්‍ර වූ විපාක වලට කැමතිවෙනවා නම් අන්න එයා ඒ සංඛත අසංඛ වූ ධර්මයන් අතර අග්‍ර දේට කැමතිවෙන්න කියල කිව්ව.


ඒ තමයි ලෝකයේ සුන්දරම දේ, නිවන. ඒ නිවනට කැමැත්තක් උපදවගන්ට.
ඒ නිවනේ සුන්දර බව ගැන තේරුම්ගන්ට. ඒ සුන්දරත්වය ගැන තේරුම් නොගෙන ඒකට කැමැත්ක් උපදින්නෙ නෑ. එතකොට අපි මේ කැමැත්ත රහිතව අඳූරෙ අතපත ගානව වාගේ. යමක් තියෙනව වාගේ අත පත ගානව.


ඉතින් අහුවෙන්නෙ මොකක්ද දන්නෙ නෑ. නිවනට කැමතිවෙන්න ඕනැ. නිවනට කැමතිවෙන්නෙ එහි සුන්දරත්වය ගැන හිතන කෙනා යි. ඒ නිවනේ රාගයේ ගිනි නෑ. ද්වේශයේ ගිනි නෑ, මොහයේ ගිනි නෑ.
සියලු ගිනි නිවිලයි තියෙන්නෙ. ඒ ගිනි නිවුන තැන සුන්දරයි. එතකොට දැන් ගොඩාක් අය "මට රාගය එනවා"... කියනව. පීඩාවෙන් ඉන්නව එයා. ඉතින් පීඩාව රහිත තැනට කැමතිනම් එයාට පීඩාවක් එන්නෙ නෑ.
පීඩා රහිත තැනට කැමතිකෙනාට පීඩා සහිත දේ තිබුන කියල කඩාගෙන වැටෙන්නෙත් නෑ. එයාට ඉලක්කයක් තියෙනව. එයා දක්ෂ සොල්දාදුවෙක් වගේ.


එයා දන්නව නම් යුද්ධයේ නිදහස්වීම, සතුරාගේ බලකොටු.. එයා ඔක්කොම දන්නව නම්.. සතුර හිටිය කියල එයාට ගැටළුවක් තියෙනවද? එයා දන්නව, සතුර ඉන්නව කියල, ජයග්‍රහනය කරන හැටිත් දන්නව. එයා යුද්ධෙ කරනව.


යුද්ධෙ කරනකොට අපහසුකම් තියෙනව. හැබැයි එයා පැනල යන්නෙ නෑ. ඒ නිසා නිවනට කැමතිවෙන්න. නිවනේ සුන්දරබව කල්පනා කරන කෙනා නිවනට කැමතියි. එයා කැමතියි රාගය රහිතව වාසය කරන්ට. ආසාවක් උපදවගන්ට.


සාමාන්‍ය මනුෂ්‍යයාගේ ස්වභාවය තමයි එයා රාගයට ආසයි. ද්වේෂයට ආසයි, මෝහයට ආසයි. අපි අන්න ඒ සාමාන්‍ය මනුෂ්‍යයා ඉක්මවල හිතන්ට ඕනැ. සමාන්‍යය මනුෂ්‍යයා ඉක්මවල හිතන්නෙ කොහොමද? රාගය නැත්නම් කොච්චර හොඳද කියල හිතන්ට.


ද්වේෂය නැත්නම් කොච්චර හොඳද කියල හිතන්ට, මෝහය නැත්නම් කොච්චර හොඳද කියල හිතන්ට. රාගය නැති තැන සැපයි කියල හිතන්ට. ද්වේෂය නැති තැන සැපයි, මෝහය නැති තැන සැපයි. එහෙනම් අන්න ඒ රාග, ද්වේෂ, මෝහ නැති සිත උපදවාගෙන වාසය කරන්ට ඇත්නම් කියල හිතන්ට .


සියලු දෙනාටම තෙරුවන් සරණයි!

පින්වත් නාවලපිටියේ අරියවංශ හිමිපාණන් විසිනි.

උපුටා ගැනීම : http://www.dinamina.lk/kalanamithuro